Szept bohatera

Fobia

Nasza Ojczyzna pamięta tamtego wroga
Nasza ziemia jeszcze czuje pot ciężkiego buta
Który niszczył ślady przodków pielęgnowane od korzenia
Nasze sosny pamiętają płonace wzgórza
I tych co wyszli na obce karabiny
Stygła krew na mchu i szept
Tamtego bohatera brzozy wciąż powtarzają.
Nie pozwólcie skrzywdzic swej ziemi
Zburzyć domu ani ruszyć kamienia
Ona juz nie chce tkwic w rozpaczy
I co dnia umierać.
Pozwólcie ziemi spijac tylko krople potu
By mogła poczuc smak wolności
Za którą ja umieram.
Niech nad Wami będzie niebo tylko czyste
Szlakiem żurawi nie płonących chmur
My nie wszyscy umieramy.
Jeszcze Polska nie zginęła.

Arleta

Bardzo piekny i patriotyczny wiersz... Tak pieknie potrafi Pani pisac o naszej ojczyznie, jak prawdziwy patriota... Potrafi zainteresowac Pani swoimi patriotycznymi wierszami mlodych ludzi, co nie jest latwe... teraz mlodziez nie interesuje sie ojczyzna, teraz widza tylko komputery, gry, sama rozrywke.. nie wiedza jak to bylo gdy Polska byla w niewoli, nie maja pojecia jakie to jest okrutne... Oby tylko nigdy nie nadeszly takie chwile...
Naprawde sliczny wiersz.. pozdrawiam